Piękny tekst, fantastycznie ubrany w słowa. Czasem niestety zapominamy ż enajwazniejsze wspomnienia naszego dziecka zaczynają się w dzieciństwie. Dziecko ma prawo być dzieckiem. "gdy dasz mi czas być beztroskim, szczęśliwym dzieckiem/" to jest niezwykle ważne dla naszych dzieci.

Ja swoich dzieci, jak były małe, nigdy na siłę nie zmuszałam do nauki.

Absolutnie zgadzam się z takim podejściem. Ale znam zbyt dużo rodziców, którzy zapisują dzieciaki na nieskończoną ilość zajęć dodatkowych, wierząc, że to zapewni im świetlaną przyszłość...

Piękny wpis. I całkowicie Cię popieram

Super tekst! Jestem tegoż samego zdania co i TY:)

Świetnie napisany test. Myślę, że w takiej formie może przemówić do większej ilości osób. Często rodzicom zaciera się różnica między zdrowym motywowaniem i wsparciem, z odbieraniem dzieciństwa i przesadnym naciskiem. A nic dobrego z tego nie wychodzi. I w dodatku dziecko myśli, że musi zasłużyć na naszą miłość, ale że jest ona warunkowa...

a ja wcale nie chce, zeby moje dzieci byly geniuszami. Może mam zbyt luzackie podejście do rodzicielstwa ale ABSOLUTNIE ZAWSZE pozwalam im dokonywać wyborów. I zawsze tak będzie. Nigdy nie będę ich negować, choć pewnie będę sie starała naprowadzić na dobrą drogę, jeśli z niej zboczą

Pięknie to opisałaś. Nigdy nie dążyłam do tego aby robić coś na siłę. Często już od dwulatków wymaga się aby znały literki, serio znam takie przypadki. A gdzie dzieciństwo, gdzie czas na zabawę? :)

moje dziecko już tyle w swoim krótkim życiu przeszło, że jedyne do czego będę dążył, to by było szczęśliwe. Od nauki jest szkoła a nie kat-rodzic... Mam wymagać od dziecka, żeby umiało pisać czytać, liczyć w wieku 4 lat, ale za to żeby nie umiało jeździć rowerem? Niech się bawi jak najdłużej. Na naukę przyjdzie czas

Jak ja lubię takie zdrowe podejście ;) Mam wrażenie, że dziecko nie ma być geniuszem dla siebie, a dla spełniania ambicji rodziców - spełniać ich marzenia albo umieć wszystko tak, by móc się chwalić przed rodziną, znajomymi.

Piękny tekst :) Nie chcę wychować dziecko na geniusza, chociaż czasem słyszę, że nauczycielem z zawodu jestem a moje dziecko jeszcze nie czyta. Nie interesują ją jeszcze literki to nie zmuszam, przyjdzie czas. Zresztą większość prawdziwych geniuszy miała problemy w szkole, nie uczyło się zbytnio dobrze i sprawiało dużo problemów wychowawczych. Tak więc cieszmy się jak mamy niesforne dzieci ;)

Bardzo dobry tekst! Uważam, że każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie i nie można od niego wymagać nie wiadomo czego. Nie cierpię takich porównań, bo na wszystko i tak przyjdzie czas :)

Sądzę, że mogłabyś wydrukować ten tekst wielu matkom i przykleić na lodówke, aby zawsze to widziały i pamiętały, że w dzieciństwie najwazniejszy jest uśmiech dziecka, a nie to czy zna już cały alfabet, chociaż jego rówieśnicy jeszcze nie. Dobry tekst, czytałam go i miałam smutek w sercu. Jakby dziecko stało przed mną i mi to mówiło. Mocne, a zarazem prawdziwe. Brawo.

Pięknie napisane. Niestety często rodzice przelewają na dzieci swoje chore ambicje. A im do szczęścia wystarczy po prostu beztroska dzieciństwa.

Piękny tekst. Ja uwielbiam czytać o rozwoju dzieci. Często poruszam tematy rozwoju poprzez zabawę. Możemy z maluchem bawić się, a przy tym ćwiczyć np. koncentrację, pamięć. I w ten sposób pomagać mu w jak najlepszym rozwoju.

Pięknie powiedziane :) Idealnie byłoby gdyby nauka dla dziecka nie była nauką, a zabawą i poznawaniem świata. Wtedy wilk syty i owca cała :)

Super tytuł :)

Dobry tekst.. Sama kiedyś napisałam coś podobnego :) Planując dzieciom zajęcia dodatkowe trzeba się zastanowić czy to faktycznie dla dziecka czy jednak bardziej dla nas.. pozdrawiam

http://matkowac-nie-zwariowac.blogspot.com/

Nauka może być zabawą a zabawa nauką. Wystarczy zadbać o to by dziecko miało do tego odpowiednie warunki. Wybierać ciekawe, różne książki. Kreatywne zabawki (czyli np. ciuchcię, którą można popychać rączką, a nie elektryczną lokomotywę co to tylko w kółko jeździ i cała zabawa polega na jej obserwowaniu, a fu i fe! Nuuuda, do tego droga. :)). Mózg rozwija się najbardziej intensywnie do 6. roku życia, liczba połączeń między neuronami zwiększa się. Warto w tym czasie podążać za zainteresowaniami dziecka, pokazywać mu Świat i odpowiednio przygotować otoczenie by poprzez zabawę dziecko się uczyło. Sama uwielbiam się uczyć, ciągle szukam nowych aktywności i zajęć. Uczę się tego na co mam ochotę i co sprawia mi frajdę. Podobnie jest z dziećmi. : )

Bardzo trafny tekst. Wprawdzie na przyjście na świat mojego malucha, jeszcze oczekuję, jednak pracuję jako nauczycielka. Uczę głównie dzieciaki od 4 do 12 roku życia i często spotykam się z przerostem ambicji rodziców. Wbrew dzieciom, zapisują je na milion dodatkowych zajęć, a najlepiej do tej bardziej zaawansowanej grupy, bo przecież moje dziecko jest genialne. Jako dorosła osoba nie mogę sobie wyobrazić siedzenia kilka godzin w szkole/zerówce, a następnie bieganie na angielski, karate, basen i balet. Moim zdaniem, w ten sposób łatwo jest dzieciaki zrazić do nauki.

Mądry wpis :) Wrzucam na swoją grupę - Rodzice - uczniów od zerówki do matury :)